In mijn vorige bijdrage riep ik een vraag op over de limburgse bestuurskracht.
Hoe terecht die vraag is bleek uit de commotie die we deze week hebben meegemaakt. In de voorbereiding naar de cruciale vergadering van de provinciale staten van 3 juni a.s. publiceerde GS haar agendastukken. Eerder is besloten dat het definitieve besluit door provinciale staten zelf genomen zou gaan worden. Eigenlijk vreemd. Het dagelijks bestuur van de provincie zou toch het beste overzicht kunnen en moeten hebben over de veelheid van relevante stukken die inmiddels over dit onderwerp zijn verzameld. Maar het gedoe dat we in deze bestuursperiode hebben meegemaakt (wisseling van samenstelling van GS) speelt daarin natuurlijk mee. De publicatie van het voorstel tot besluit zorgde voor flinke commotie. GS plaatste het meest vergaande voorstel als eerste te nemen besluit. En dat is natuurlijk de sluiting. En ja als je dat eenmaal besloten hebt is de investeringsbeslissing voor de baanvernieuwing overbodig geworden en ook gelijk afgehandeld. Tja bestuurlijk gesproken is dat helder. Maar lees je enkel het besluit dan zijn de poppen aan het dansen. Oordeel zelf
Onmiddellijk daarna brak de nodige commotie uit. Voor- en tegenstanders hadden hun lobbyactiviteiten alweer in het gelid staan.
Publicatie van een onderzoek naar draagvlak onder de bevolking wees uit dat onder de bevolking ruime steun aanwezig is. Maar ja wat zegt dat als je niet kunt inschatten wat het je gaat kosten?
De reddende hand vanuit Schiphol?
De uitgestoken hand van de Schipholgroep kwam in een interview van de directeur van Schiphol ook naar voren. De stukken zelf zijn nog vertrouwelijk maar onder een aanzienlijk aantal voorwaarden blijkt Dhr Benshop best bereid te zijn tot samenwerking. Neem eerst maar eens het besluit en dan zien we wel verder zo is de toon. Voor een dubbeltje jezelf op de eerste rang geplaatst? https://bit.ly/3xZv5eG
Waar halen we de benodigde bestuurskracht?
Ik moet zeggen dat dit mediabombardement me niet direct het vertrouwen geeft van een zorgvuldige besluitvorming. Daarvoor zijn de belangen over en weer te groot.
Wat ik in een dergelijke situatie node mis is het bestuurlijke verhaal dat de basis moet geven voor het vertrouwen in de toekomst. Ja er wordt inderdaad een forse investering gedaan om linksom of rechtsom een doel te bereiken, Maar het gaat toch echt verder dan een simpel rekensommetje. Gaat het vertrouwen over het goede besluit komen via de besluitvorming door provinciale staten? Dat is wel wat me het meeste zorgen baardt. De bestuurscrisis ligt nog vers in het geheugen. Inclusief de rol van de provinciale staten daarbij. En dat collectief zou het moeten gaan doen? Zou moeten uitgroeien boven het handjeklap dat ze tot nu toe heeft laten zien. Nee daar ben ik niet gerust op. Ik benijd ook de statenleden zelf niet hoor. Hoe je een goed overzicht kunt halen uit de karrevracht aan papier die er al ligt is mij een raadsel.
Op 3 juni is het duidelijk!?
Oh ja? Als de staten een positief besluit nemen, dan zijn we er nog lange niet. Toch! Of zit er dan een luchtvaart vergunning aan te komen? Kan het volgens de gangbare natuurvergunningen? Omgekeerd, als besloten wordt tot stoppen; hoe gaat het dan met de afwikkeling van de dan te verwachten schadeclaims, wanneer komt er dan zicht op een nieuwe invulling? Kortom waar staan we op 4 juni als er een besluit genomen is?
Of komt er op 3 juni (nog) geen besluit?
We gaan het zien maar dat zou zomaar kunnen.
kanttekening bij mijn dag 