Een snel einde aan anonieme posts op sociale media!

Ik begin met een hartenkreet. Het hoe en waarom wordt aan het eind van deze boeiende maand wel duidelijk.

Ja ook deze maand was weer gevuld met een grote variëteit aan activiteiten; zowel lokaal op landelijk niveau gericht. Helaas maakten ik de afronding mee van de Omgevingscursus Elsloo oftewel de historie van de Maasvallei. In een 20-tal lezingen bracht Guus Peters ons van de oerknal via Romeinen, middeleeuwen, Vikingen naar het huidig gebruik van de omgeving van de maasvallei. Niet alleen in ruimtelijk opzicht maar ook over de menselijke bedrijvigheid en de veranderende dorpscultuur. Heerlijk om zo de omgevingskennis gebundeld te zien. En ja ook al is Elsloo niet mijn eigen dorp van de afgelopen 30 jaar en woon ik 5 kilometer verderop, boeiend en leerzaam was het zeker. Nogmaals invulling gevend aan het adagium “door de geschiedenis te bestuderen begrijp je het heden beter”.

In dat eigen dorp speelt een ontwikkeling waar ik zeer nauw bij betrokken wil zijn. Namelijk de doorontwikkeling van de leslocatie van het computer doe en leercentrum als onderdeel van een wijkgerichte ontmoetingsplaats. Samen met andere gebruikers in dit gebouw hebben we daarvoor vorig jaar een plan ontwikkeld. En om het maar eens zo te zeggen; al te warm werd dat plan niet ontvangen door de gemeente. Toegegeven, ze zijn gevraagd om mee te investeren in het gebouw en dat komt hen slecht uit. Men wil namelijk een nieuw gebouw ontwerpen met daarin een ontmoetingsruimte voor clubs als de onze. Alleen is er niet gevraagd wat wij ervan vinden. Inmiddels staat de locatie vast. Tja! Aan de externe adviseur die de voorbereiding mag doen konden we deze maand ons verhaal doen. In het kort; dat nieuwe gebouw is overbodig wat ons betreft. We hebben al een mooi, in het centrum van de kern gelegen optrekje dat prima voldoet. Daar zijn inmiddels alle verenigingen/gebruikers het over eens. Nu maar hopen dat de adviseur van de gemeente heeft willen luisteren naar onze argumenten. Stegen 35 verdient een duurzame toekomst als locatie voor de verenigingen in Beek. 

Kijk ik even verder dan de neus lang is kom ik toch uit op de ontwikkelingen in de landelijke politiek En dan doel ik op de moeizame stappen die we maken om van idee/afspraak te komen tot vaststelling en uitvoering van het benodigde beleid. De klimaat en stikstofproblematiek liggen me daarbij na aan het hart. De weifelende manier hoe het huidige kabinet goede afspraken niet ten uitvoer weet te krijgen spreekt boekdelen. En Ja Herman Tjeenk Willink heeft daar een mooie bijdrage aan geweid; “het tij tegen, de democratische rechtsorde als fundament”. Het leest weer als een trein maar of de boodschap nu wel wil doordringen? Een andere favoriete schrijver van mij heeft over dat thema een boek geschreven dat ik nog moet gaan lezen. Ilja Leonard Pfeiffer. In het zondagse programma Buitenhof vertelde hij de boodschap. Gebrekkig leiderschap probeert een luidruchtiger massa te paaien door nadat het besluit eenmaal gevallen is toch met knikkende knietjes de uitvoering van datzelfde besluit weer ter discussie te stellen. Oftewel populistisch bestuur. Het boek grijpt via een historische roman terug naar 500 jr voor Christus, de bloeiperiode van de Griekse beschaving.  Terecht gaf hij daarbij als treffend voorbeeld hoe het CDA nu omspringt met het beleid ten aanzien van de stikstofreductie. Scherper kon hij het niet illustreren. Die geschiedenis laat zien dat het populisme uiteindelijk aan de kiezer de voldoening niet zal leveren. Verdrietig dat we ook nu weer met dat soort dwaalsporen worden geconfronteerd. 

In datzelfde weekend werd ook langs andere kant aangegeven wat de gevolgen zijn van een schreeuwende en haat zaaiende massa. 

In een bijdrage aan het programma College-tour kwam in een indringend interview met Sigrid Kaag naar voren wat de impact is wanneer mensen anoniem losgaan op sociale media met het haat zaaien. Het wordt echt tijd dat paal en perk gesteld wordt aan die anonieme uitingen. Het persoonlijke dilemma waar Sigrid zich voor geplaatst ziet liegt er niet om. Haar kinderen zouden het liefst zien dat ze een andere baan in het buitenland zou accepteren. Ja voor haar eigen veiligheid! En dat terwijl Sigrid stelt dat ze mede naar Nederland is gekomen om haar kinderen te laten zien wat voor fijn en tolerant Nederland wel is. Ik was al langer zeer onder de indruk van de kwaliteiten van Sigrid maar dit interview bood nog een beter beeld van haar krachtige persoonlijkheid. Als we haar inbreng in het landsbestuur niet weten te waarderen doen we onze toekomst erg veel schade aan. Ja het wordt tijd dat we in deze tijd van onbeperkte communicatiemogelijkheden voor iedereen, toch een fatsoenlijke omgang met respect voor elkaar weten te herwinnen. Opdat niet het recht van de hardste schreeuwer (de sterkste ik) geldend wordt. Kortom laten we een snel einde maken aan anonieme berichten op sociale media, dat lijkt me een mooi begin.