Het is nu half november. We zitten midden in een verkiezingscampagne voor de tweede kamer volgende week. Het zouden verkiezingen over de inhoud gaan. Maar als je dat op enige afstand volgt dan moet ik constateren dat de inhoudelijke discussie ver te zoeken is. Een sleutelrol wordt hierbij gespeeld door Pieter Omtzigt, hij wordt allerwegen als nieuwe redder des vaderlands gepositioneerd. En ja, hij doet zijn best om het masker zo lang mogelijk op te houden zodat niet duidelijk wordt waar hij echt op af wil koersen. Zijn stemgedrag van de laatste jaren verraad een profiel dat op onderdelen dicht bij de SGP staat. Verbijsterend om te zien hoe een volk zich collectief voor het lapje laat houden. Als ik pech heb mag ik volgende week gaan wennen aan een “kneiterrechts” kabinet. Nog een paar nachtjes en dan weten we het.
Ondertussen wordt het nieuws gedomineerd door de gruwelijkheden die in Gaza plaats vinden. De terroristische acties van Hamas van 7 oktober zijn nu, 5 weken later, een vrijbrief voor Israël om een nietsontziende actie in Gaza uit te voeren. Met een afschrikwekkend aantal burgerslachtoffers onder de Palestijnen. De Nederlandse regering weigert stelling te nemen. Alleen om humanitaire redenen is het nodig om alles op alles te zetten om een staakt het vuren uit te roepen. Maar nee, Nederland is daar niet toe bereid. Het is verkiezingstijd, een debat daarover is nu niet opportuun. Dat is dan ook uitgesteld tot na de verkiezingen. Logisch toch! Nou ik kan er niet bij.
Beide benen op de grond dan maar. Met mijn activiteiten als vrijwilliger beleef ik drukke dagen. Zo hadden we vorige week de eerste Beekse Seniorendag. Een gezamenlijke bijeenkomst van allerlei Beekse verenigingen in de lokale sporthal. Een gezellige drukte gedurende de dag. Vanuit het CDL hadden we niet alleen een informatiestand. Ook hebben we een drietal workshops gehouden. Met als thema “Fraude herkennen en voorkomen”. In een maatschappij waar digitale contacten steeds belangrijker worden is dat bittere noodzaak. Het blijkt dat je met het eigen handelen veel ellende kan veroorzaken of voorkomen. De bewustwording van dat gegeven is de eerste preventieve stap die je kunt zetten. Over de belangstelling voor deze workshops zijn we dik tevree. Deze laagdrempelige manier van kennis delen is essentieel in deze complexer wordende tijd.
Ook heb ik deze week een werkbijeenkomst gevolgd van het regionale platform “basisvaardigheden”. Daarin werd aandacht gegeven aan het bestrijden van laaggeletterdheid op lokaal en regionaal niveau. Ik kwam terecht in een workshop met gemeente ambtenaren. De groep mensen met laaggeletterdheid maakt in Limburg gemiddeld 12-16% van de bevolking uit. Een formidabel aantal. En welk onderwerp je ook van het lokale beleid mag noemen allemaal hebben ze ermee te maken. Maar uit de gesprekken kwam naar voren dat er van een geïntegreerde aanpak helaas nog geen sprake is. Het lokale beleid wordt nu veelal gemaakt door iemand die vanuit een bepaalde sector werkend het thema “erbij” gepakt heeft. Met alle gevolgen voor de continuiteit van de benadering. Het simpel uitwisselen van de ervaringen binnen de eigen organisatie kan al heel veel betekenen, zeker als dat van werkvloer naar leiding en omgekeerd gebeurt. Het moet gaan leven.
De manifestatie werd afgesloten met een toneelvoorstelling. Daarin werden de praktische belemmeringen en ervaringen treffend weergegeven. Aan het slot ervan kwamen een aantal ervaringsdeskundigen
De “ambassadeurs” vanuit de stichting Lezen en schrijven vertellen over hun persoonlijke ervaringen. Stuk voor stuk indringende verhalen. Maar ook verhalen met Succes. Zozeer zelfs dat zij veel energie steken in het uitdragen van hun verhaal. De belangrijkste tip die zij meegeven luidt alsvolgt; als je er al in slaagt contact te leggen met een “laaggeletterde” en diens schroom weet te doorbreken, laat dan niet los in het traject naar gerichte persoonlijke ondersteuning. Terug naar de vraag die ik aan het begin aan mezelf stelde: Hoe hou je je staande in een wereld vol chaos? Voor mijzelf is dat toch door te ontmoeten en goed te doen. Met de mensen in mijn omgeving. Dat geeft mij de kracht om door te gaan. Wie weet ontstaat uit die lokale beleving meer vertrouwen in de toekomst. Maar ergens knaagt het wel; het gevoel dat je toch met lege handen staat als het gaat om het bouwen van een betere toekomst voor iedereen.
kanttekening bij mijn dag 