Voorjaar, zoals zovaak de kolder in de kop. En wat dan te doen. Normaal gesproken zou ik nu een wat langdurige wandeling gaan maken. Bij voorkeur in Spanje. Ik had ook al een traject uitgezocht. De Camino de levante. Te beginnen in Valencia. Maar daar heb ik zelf nu even een stokje voor gestoken. Er gebeurde te veel in mijn agenda waardoor ik enkele weken geleden een besluit nam. Wandelen dat doe ik maar in het najaar, oktober dan is het ook nog goed toeven aldaar. Maar om toch even afstand te nemen van al datgene wat ik aan het doen ben moest ik toch er even tussen uit. Dit keer is het een uitstapje van enkele dagen naar Friesland geworden.
De keuze werd ingegeven doordat ik het een en ander zag over Franeker. De plek waar het planetarium van Eise Eijsinga nog steeds draait. Vanaf de middelbareschooltijd heb ik al iets “vragends” met het heelal. Ik snap toen en nu nog steeds niet hoe we mooie afbeeldingen kunnen maken van het melkwegstelsel (waar we dacht ik zo onderdeel van zijn) Ja nu we allerlei sondes de ruimte in kunnen sturen die uitgerust worden met middelen om de ruimte in kaart te brengen, ja nu kan ik daar een beetje bij komen. Maar hoe zat dat in de tijd van Eise Eijsinga. Die had alleen beschikking over telescopen en een flinke portie wiskunde. En daarmee heeft hij toch echt iets moois meegedaan. Van beroep was hij wolkammer. Oftewel een baasje van een onderneming waar verschillende mensen werkten om van de ruwe wol gebruiksklare wol te maken. Als hobby hield hij zich bezig met astronomie. En dat heeft hij met verve gedaan. Als eerste heeft hij op 16 jarige leeftijd een verhandeling geschreven over wiskunde. En met die kennis is hij de astronomie gaan bedrijven. Om dat vervolgens heel praktisch toonbaar te maken. In zijn woonkamer in Franeker heeft hij een verlaagd plafond aangelegd. En daarin een compleet werkend planetarium aan te brengen. En dat werkt nu nog steeds, en op de “juiste” tijd.
De tijd lezen aan de hand van de sterren was in die tijd, eind 18e eeuw, kennelijk een breder verspreidde hobby. Mooie voorbeelden van kunstig gemaakte klokken en zonnewijzers zijn in het planetarium te zien. Heerlijk om kennis te nemen van iemand die zijn gedrevenheid zo mooi heeft kunnen omzetten in tastbare kennis. Zijn geschriften die nu nog bewaard zijn gebleven verraden een tomeloze werkkracht, zo veel en zo nauwgezet.
Deze kennismaking met zijn werk maakte voor mij de reis meer dan de moeite waard.
In die week viel ook het debat over het coalitieakkoord dat vier partijen hebben gesloten. De trouwe lezer van mijn blogs hoef ik niet te vertellen waarom ik dat debat tenenkrommend heb kunnen bekijken. Mijn eerdere ongeloof in het welslagen van deze formatiepoging heb ik moeten bezuren. Men houdt elkaar vast in een zelfgecreëerde werkelijkheid. Vrij vertaald “samen zien we het goed”. En, “wie dat niet zo wil zien die heeft gewoon pech want we hebben een meerderheid in het parlement”. De vier partijen gaan zo samenbouwen aan een extraparlementair kabinet. Tja als je het zo vaak horen kan ga je het toch zelf ook geloven. Zo niet dan ben en blijf je een linkse zuurpruim zo zeggen ze dat dan!
De communicatiestrategie die hierachter zit wordt verfijnd uitgevoerd. Dat moet je ze nageven. Het zal lang duren voordat de oppositie daar enig vat op weet te krijgen. En het gevolg van de beleidswisselingen die we de komende jaren mee gaan maken is nu nog niet te overzien.
Nu ik dit schrijf lijkt er een kandidaat-premier in beeld te komen. Dick Schoof. 30 jaar ambtenaar in de veiligheidshoek en jawel oud lid van de PvdA maar nu partijloos.
Als er geen integriteitskwesties aan de orde komen, zou toch gek zijn met iemand die beroepsmatig zo vaak gescreend is, weten we een beetje waar we aan toe zijn. Nu de andere namen nog en dan maar zien wat er van komt.
Fietsend in Friesland en Groningen vallen me de enorme weidse vlaktes op. Een heel ander landschap dan ik gewend ben. Ook de bouw van de huisjes is anders. In de periode van 1900-1940 had men toch een heel mooie bouwstijl te pakken. Ook die is anders dan wat ik in mijn omgeving te zien krijg. Met een grote mate van eenheid juist door de verscheidenheid.
Ik wilde de omgeving vastleggen door met mijn drone wat te gaan vliegen. Maar de weersomstandigheden werkten niet mee. Dus heb ik in de laatste dagen maar eens wat autoritjes gemaakt richting de stad Groningen. Wat een verademing die binnenstad. Zo goed als autovrij en het sterft er van de fietsers. Zo kan het dus ook. Tja die Max van den Berg had goede ideeën en heeft ze nog omgezet in daden ook.
Vanuit mijn belangstelling voor de energietransitie, noem me nog steeds klimaatdrammer, ben ik ook even bij de Eemshaven gaan kijken. En daar zie je dat er vele wegen zijn om energie op te wekken. In één beeld; zon, wind en kolenvergassing. Al is niet alles duurzaam wat er gebeurd. Windmolens zonneweides en toch ook een kolenvergasser verzameld in een weids panorama. Wat mij betreft een mooie afsluiting van een leuke week.
kanttekening bij mijn dag 