Trump heeft de verkiezingen overtuigend gewonnen. We mogen door die zure appel heen bijten. Wat dat de komende 4 jaar gaat brengen is onduidelijk. De eerste analyses laten zien dat veel democratische stemmers thuis zijn gebleven. De argumenten daarvoor tonen een grote verscheidenheid; de oorlogen waar de USA in verwikkeld is en het onvermogen van Biden om daar een eind aan te maken, de bloeiende economie waar de gemiddelde Amerikaan niks van merkt en de grote woorden die Trump gebruikt om zijn boodschap te brengen; Hij zou het vanaf dag 1 anders en beter gaan doen. Geweldig toch!
Onthutsend om te zien hoe makkelijk mensen een dergelijke boodschap omarmen. Ook de Nederlandse media hebben daar ruimschoots aandacht aan gegeven. Wij Nederlanders zouden in ruime mate voor Harris hebben gestemd. Tja kan het ook anders. Als je de verslaggeving een beetje gevolgd hebt kon je merken dat er vrij veel mensen steun hebben geboden aan de campagne van de Democraten. Door verhalen te vertellen of door mee te doen met het huis aan huis canvassen. Je Nederlandse media waren erg betrokken bij de ontwikkeling in Amerika.
Vanochtend, terugkomend van mijn wekelijks spinning uurtje viel ik in een radiocolumn van John Jansen van Galen in het radioprogramma OVT. Positief verrast hoorde ik zijn verhaal aan. Hij geneerde zich met terugwerkende kracht voor de betrokkenheid van de Nederlandse media bij de omwenteling die zich een jaar geleden in Nederlandse verkiezingen heeft voltrokken. Die ruk naar rechts was voorafgaand niet gesignaleerd. Dat was voor hem geen verrassing; immers de betrokkenheid van onze media bij het verloop van de Nederlandse verkiezingen stond in schril contrast bij wat nu in Amerika vertoond is. En ook hier in de communicatie vooral belangstelling voor de grote woorden die worden gebruikt.
Grote woorden worden makkelijk gebruikt, dat bleek nog eens bij een betreurenswaardig incident deze week. De spontane golf van geweld naar Israëlische voetbalsupporters die in Amsterdam na afloop van de wedstrijd werden aangevallen. Via een gewelddadige “hit en run” tactiek voerden relzoekers op scooters gerichte aanvallen uit op die Israëlische supporters op weg naar hun hotels in Amsterdam. Het gebeurde de dat voor de herdenking van de kristalnacht. Weinig verrassend maar o zo betreurenswaardig waren de uitspraken van politici. Grote woorden werden gebruikt. Natuurlijk moest Wilders gelijk roepen dat burgemeester Halsema zou moeten aftreden. Een dergelijk ongefundeerd oordeel kunnen we missen dacht ik zo. Hij pakte maar weer eens een mediamoment door richting Schiphol te gaan om daar de in allerijl toegesnelde Israëlische minister te ontvangen. Onze MP kwam uiteraard later aan, hij was bij een top van regeringsleiders in Boedapest.
Tijdens de wekelijkse Buitenhof gesprekken trof mij het verhaal van Jair Stranders, filosoof en bestuurslid van de liberaal joodse gemeenschap Amsterdam. Hij maande tot een weloverwogen taalgebruik. Nee wat hier gebeurde was ernstig maar was toch echt iets anders dan wat er tijdens de kristalnacht was gebeurd. Nee geen Pogrom. Maar wat wel, een goed georganiseerde en daardoor lastig te bestrijden actie van extremisten. Ontstaan vanuit een sterk gepolariseerde samenleving. De oorlog in Gaza heeft ertoe geleid dat in Nederland bevolkingsgroepen tegen elkaar zijn komen te staan. Die polarisatie versterkt met de dag. Zij wordt gevoed door het optreden van politici. Die niet in staat zijn deze veenbrand te blussen maar ze nog eerder aanwakkeren. Stranders verhaalt uit zijn dagelijkse praktijk van de pogingen om dat gesprek toch plaats te laten vinden.
Het sluit goed aan bij het boek dat ik onlangs van Natacha van Weezel heb gelezen” Hoe houd je je hart zacht”. Schier onmogelijk maar wel noodzakelijk.
Het zou goed zijn als onze politici niet alleen fel in staat zijn hun opportunistische boodschap te uiten. (Verkiezingen zijn maar eens in de vier jaar en campagnes duren niet eeuwig) Maar dat ze ook in staat zijn een morele afweging te hanteren bij het doen van hun uitingen.
Wat zou daar veel bij gewonnen kunnen worden!
kanttekening bij mijn dag 