Aan het begin van dit jaar heb ik met Chart GPT een analyse gemaakt van alle blogs die ik vorig jaar heb geschreven. Dat was een leuke oefening. Die heeft me ertoe gebracht die tool vaker te gebruiken. Zeker voor teksten die ik aan een groter publiek wil laten zien. Toch vind ik het schrijven zelf een leuke bezigheid om te doen. Het scherpt zogezegd mijn gedachten. En het geeft me aanleiding om op te schrijven wat me zoal beweegt.
In de loop van 2024 is dat nogal wat geweest.
En als ik er zoals nu even voor ga zitten vallen de details weg en blijft de grote lijn over.
Een aantal onderwerpen wil ik zo de revue laten passeren.
- Nederlandse politiek,
- Ontwikkeling in de USA,
- Bedreiging van de wereldvrede,
- Lokale activiteiten cdl, stegen35, digitale ongeletterdheid,
- Waar sta ik zelf bij dit alles, of is dat de rode draad in dit geheel? Om dat ik het schrijf vanuit mijn beleving zal dat wel gaan gebeuren
En wie weet ontstaat er al schrijvend nog zo het een en ander.
De Staat van Bestuur: Verandering zonder Verbinding
Het politieke jaar 2023-2024 legt opnieuw bloot hoe kwetsbaar ons democratische bestel kan zijn zonder een gedeelde visie op de toekomst. Na de verkiezingen van november 2023 volgde een maandenlang formatieproces dat meer leek op een worsteling met zichzelf dan op een poging tot constructieve samenwerking. Pas in de zomer kwam er een kabinet tot stand, maar wat sindsdien is gebleken, is dat regeren zonder verbinding met de samenleving niet leidt tot stabiliteit, laat staan tot vooruitgang.
Wat zien we? Een politiek landschap waarin partijen vooral reageren in plaats van sturen. Het kabinet dat uiteindelijk is gevormd, lijkt gevangen in een cyclus van ophef. Wekelijks worden wij geconfronteerd met het nieuwste “incident,” vakkundig georkestreerd door de politieke dynamiek van de dag. Maar daarachter blijft het stil. Stil op de dossiers die er werkelijk toe doen: klimaat, onderwijs, zorg, innovatie en landbouw. Stil in de vragen die onze samenleving moet beantwoorden over sociale cohesie en de toekomst voor onze kinderen.
De keuzes die nu worden gemaakt – of juist worden vermeden – raken de fundamenten van onze maatschappij. Een beleid dat zich voornamelijk richt op “strenger asiel” en “harder straffen” kan misschien zorgen voor korte termijn politieke winst, maar biedt geen antwoord op de grote vraagstukken van onze tijd. Hoe houden we onze economie toekomstbestendig? Hoe versterken we vertrouwen in de rechtsstaat? Hoe waarborgen we gelijke kansen in een samenleving die steeds verder lijkt te splijten?
De onderliggende problematiek is duidelijk: een gebrek aan lange termijn denken en een visie die boven de waan van de dag uitstijgt. Politiek leiderschap vraagt om meer dan het volgen van de sterkste stem. Het vraagt om het bouwen aan een sociale infrastructuur die burgers het gevoel geeft dat ze ertoe doen, dat ze gehoord worden, en dat beleid daadwerkelijk een verschil kan maken in hun leven.
Zonder die verbinding dreigt het vertrouwen in de democratie verder te eroderen. Dat is geen hypothetisch gevaar, maar een realiteit die al zichtbaar is in stijgende polarisatie, wantrouwen in de politiek en het gevoel van veel burgers dat zij buiten de besluitvorming staan.
Wat nu nodig is, is meer dan een incidentenregering. Het vraagt om politieke moed om niet alleen te reageren, maar ook te bouwen. Om keuzes te maken die misschien niet populair zijn, maar die wel recht doen aan de toekomst van ons land. Het vraagt om beleid dat rechtvaardigheid, duurzaamheid en inclusiviteit centraal stelt.
De vraag is niet of dit kabinet valt, maar of we de veerkracht hebben om onze democratie en samenleving sterker te maken, met of zonder deze coalitie. Alleen door verbinding en een gezamenlijke visie kunnen we het vertrouwen herstellen en de grote uitdagingen van onze tijd werkelijk aangaan. [nee; deze tekst is niet door Kim Putters geschreven via Chat GPT door mij in zijn stijl. Volgens een recent interview geeft hij geen recensies over het functioneren van het kabinet dat hij mogelijk heeft gemaakt]
Niet in mijn naam.
Met stijgende verbazing heb ik de ontwikkelingen gevolgd zoals die zich in de Gaza strook hebben afgespeeld. Vooral de reactie vanuit de Nederlandse politiek kan ik maar moeilijk velen. Wat in oktober 2023 in Israël is gebeurd met de acties van Hamas is ronduit verwerpelijk. Nooit goed te praten. Ik ben ook nog niemand tegengekomen die dat doet.
Maar wat vervolgens de Israëlische regering heeft laten zien tart iedere beschrijving. Zoveel moorden goedpraten onder het mom van zelfverdediging heeft geen pas. Treurig dat ook bij dit onderwerp de Venlose populist een hoofdrol speelt. Nee het Nederlandse beleid ter ondersteuning van de Israëlische regering in Gaza gebeurt niet “in mijn naam” zoals de actie van Oxfam Novb stelt.
Tegen deze achtergrond is het des te indrukwekkender hoe Sigrid Kaag, vanuit haar rol bij de Verenigde Naties, een stem van hoop blijft. Met haar humanitaire hart toont ze het verschil dat kan worden gemaakt, zelfs te midden van zoveel duisternis. Haar inzet in Gaza herinnert ons eraan dat menselijkheid en solidariteit ook in de meest uitzichtloze situaties betekenis hebben.
Ontwikkelingen in de USA
2024 was een verkiezingsjaar in de USA. Ooit keek ik met bewondering naar dat land. Het is heel even het land van mijn dromen geweest, maar na mijn promotieonderzoek kwam ik tot bezinning. Nee ik ben er niet gaan werken maar heb de ontwikkelingen altijd gevolgd. Beroerd was de Watergate periode en de regering van Reagan. Clinton deed het aardig totdat hij zijn driften niet onder controle kon houden. De periode Obama was hoopvol maar kon helaas niet gecontinueerd worden. De eerste periode van Trump volgde. Verbijsterend om te zien hoe aan het eind van die regeerperiode de Amerikaanse democratie op zijn grondvesten schudde. Gelukkig had Jo Biden gewonnen en zou er een periode van normalisatie kunnen volgen.
Achteraf moet je constateren dat niets minder waar is gebleken. De Republikeinen hebben zich vol overtuiging laten ringeloren door de populist Trump die de macht naar zich toetrok. De Democraten hadden moeite om een overtuigende kandidaat te selecteren. Biden was dat in ieder geval niet. Kamala Harris heeft veel te weinig gelegenheid gekregen om haar visie overtuigend ten toon te spreiden. Ik vond haar boodschap hoopvol, maar ik zit dan ook “veilig” in Europa. Kortom Alle hoopvolle verwachtingen ten spijt, Trump haalde een meerderheid. Hij wordt de volgende president in Januari.
Vanaf het moment dat dat duidelijk geworden is boeit de ontwikkeling mij niet meer. Veel positiefs is vanuit de USA voor Europa niet te verwachten. Eerder het tegendeel nu blijkt dat Trump wel erg gevoelig is voor de fratsen van Elon Musk en zijn trawanten. (Miljardairs en bazen van de tech bedrijven).
Wat de gevolgen van deze ontwikkeling zijn kunnen we nog lang niet bevroeden. Maar als ik hierover nadenk en me inlees bij deskundigen slaat mij de schrik om het hart.
Kenmerkend voor de ontwikkeling is een door extreem kapitalisme geïnduceerde tweedeling. Zij die middelen hebben en zij die dat niet hebben. Gevoed bij de veelal valse hoop dat de toekomst onder dat extreme kapitalisme voor iedereen beter zal worden.
Dat betwijfel ik ten zeerste en het bedrukt me. Al heb ik na de verkiezingsuitslag van Trump iets over me gekregen van “het zal wel”. De zorgen die ik me maak zijn enkel gericht op de toekomst van mijn kinderen. Krijgen zij de kans om hun leven in vrede te volbrengen?
Bedreiging van de wereldvrede
Het conflict in de geopolitiek tussen de wereldmachten van nu (USA, Russische federatie, China) zal de komende 10 jaar zijn beslag krijgen. Ik kan alleen maar hopen dat het vreedzaam zal zijn al ben ik daar niet gerust op.
De bijna 3 jarige oorlog in Oekraïne (of beter gezegd 11 jarige) belooft niet veel goeds. De Amerikaanse regering van Biden heeft – veel te laat- ingezien dat alle hens aan dek is. Ook Europa ziet schoorvoetend dat men zelf in dit conflict duidelijk moet gaan handelen. Halve boodschappen tegen Poetin hebben geen zin. Maar de Europese moed is nog dun gezaaid.
Dat de nieuwe secretaris-generaal van de NAVO Mark Rutte ons probeert voor te bereiden op een soort van oorlogseconomie maakt de stemming er niet beter op. En of dat zou helpen? Feit is dat het slappe antwoord dat Europa geeft op de Russische dreigingen en treiterstappen het er niet beter op maakt. Allerwegen opkomend nationalisme maakt perfect gebruik van deze voedingsbodem. Maar misschien is deze onrust eigenlijk alleen ingegeven door de wisseling van de macht in de USA. Is het mijn valse hoop dat als Trump eenmaal weer geïnstalleerd is als president er een zekere herordening gaat plaatsvinden en we allemaal weer snappen dat er een vorm van samenleving op deze wereldbol nodig is? Kortom, even afwachten maar.
Lokale activiteiten
Dit jaar ben ik alweer 6 jaar met pensioen. De tijd gaat inderdaad snel. Dat komt natuurlijk ook omdat ik niet stil zit. Ik had met mezelf afgesproken om op wijkniveau actief te worden. Vertrekpunt daarvoor is de kennis en ervaring die ik opgedaan heb tijdens mijn werkzame leven op het gebied van ouderen en technologie. Die ontwikkeling staat niet stil. Met het Computer doe en leercentrum heb ik een mooie plek gevonden om me daarvoor in te zetten. Het is nodig ook zeker als je bedenkt hoe snel de financiële wereld stappen zet in het digitaliseren van het geldverkeer. Dat raakt ons allen. Het is nauwelijks meer mogelijk om contact geld te halen bij een bankkantoor; ze zijn er nog maar zeer beperkt. Als gevolg daarvan kan ongeveer een zesde van de bevolking slecht hun financiële zaken regelen. Met allerlei cursussen proberen we mensen vooruit te helpen. Maar als men zich daar niet echt wil verdiepen blijft het een moeilijk verhaal. Gelukkig ontmoet ik zo veel mensen die nog willen blijven meedoen Die helpen dat geeft niet alleen voldoening; ik hou er ook leuke contacten aan over.
Via het CDL ben ik vervolgens gerold in wat je club en buurthuiswerk mag noemen. Onze lessen geven we in een lokaal van een voormalige basisschool. Daarbinnen zijn meerdere verenigingen actief, maar allemaal los van elkaar. Bij een aantal mensen ontstond het besef dat via samenwerking meer bereikt zou kunnen worden. De dreiging vanuit de gemeente dat we op termijn va een aantal jaar de school zouden moeten verlaten hielp daarbij een handje. Heel geleidelijk vormde zich een plan. In 2022 maakten we gezamenlijk een voorstel om van Stegen 35 een echt buurthuis te maken. Dat plan ontving niet de reactie die we graag hadden gekregen. Maar toch ontstaat langzamerhand wat draagvlak voor een goede toekomst voor het verengingsgebouw. En nu eind 2024 is de gemeente kennelijk wel bereid om na te denken over een betere investering in het gebouw om zo het verenigingsleven een zekerder toekomst te geven. Zo althans zijn de gesprekken te interpreteren die we in december mochten voeren. Wellicht dat in we 2025 daartoe concrete stappen kunnen gaan zetten.
De lokale activiteiten geven mij voldoening omdat ze me in contact brengen met anderen. Samen kun je iets voor elkaar krijgen. Het geeft ook richting aan wat ik wel een rode draad in mijn bestaan kan noemen. Ontwikkelen, initiatieven nemen en zo proberen iets voor elkaar te krijgen waar ook anderen baat bij hebben. In die zin is de pensionering geen trendbreuk, alleen is de reikwijdte van mijn activiteiten een heel stuk dichter bij mijn dagelijkse bestaan gekomen.
Ooit heb ik gedacht dat de periode van pensionering er een zou zijn van stilstand, daar moest ik maar niet aan toegeven. Maar als je niet echt vooruit kunt kijken hoe ga je dan met zo’n periode in je leven om. Gaandeweg heb ik daar mijn eigen antwoord in gevonden lijkt het. Door lichamelijk actief te zijn via het wandelen en sporten draag ik bij aan mijn fysieke gezondheid. Door open te staan voor nieuwe ontwikkelingen en ook zo in beweging te blijven ondersteun ik ook mijn mentale welbevinden. En eigenlijk gaat dat allemaal vanzelf, kennelijk om dat er een samenhang in zit die voor mijzelf goed uitpakt. Tot nu toe word ik dan ook niet geplaagd door fysieke of mentale problemen. Al merk ik wel dat de jaren gaan tellen en de spanningsboog anders gespannen is.
In dit blog heb ik het niet over de ontwikkelingen in mijn gezin. Zeker nu de kinderen hun thuis elders gevonden hebben is er veel veranderd. Naast de nodige reisjes om de afstand te overbruggen leidt dat ook andere contacten. De afgelopen dagen hadden we zo een gezellig samenzijn in kerstsfeer bij ons thuis. Heel fijn om dat zo met elkaar te mogen meemaken.
Vandaar als afsluiting van dit blog toch een fotootje van de kerstsfeer thuis.
En nu op naar 2025 ’ns kieken wat ‘t wurt
kanttekening bij mijn dag 